Vraag eens aan je hond hoe hij zich voelt

Geen straf

Hij kijkt me niet aan en friemelt intussen rusteloos aan een stukje papier. Ik heb hem aangesproken op zijn gedrag in de klas, omdat hij zo ongelooflijk druk en vervelend deed in de eerste les dat hij de les verstoorde. In plaats van hem te straffen nam ik hem mee naar de gang en vroeg wat er aan de hand was. Zonder klasgenoten erbij is zijn stoere houding al snel verdwenen en na wat doorvragen vertelt hij wat er aan de hand is.

… maar een voetbal

“Ik had vanmorgen ruzie in de taxi op weg naar school, juf. Degene die naast me zat deed zo verschrikkelijk vervelend en hij stopte niet. Ik heb het een paar keer gevraagd en toen hij niet stopte werd ik zo verschrikkelijk boos. Eigenlijk voel ik me nog steeds boos.”
“Dus je hebt die boosheid nog in je lijf en in je hoofd zitten”, concludeer ik. Het is even stil. “Dat is niet fijn en zo kan je je ook niet goed concentreren in de klas.”
“Als je nu eens even 10 minuten een rondje gaat lopen buiten op het speelplein. Neem anders de voetbal maar even mee en schop daar een paar keer flink hard tegenaan. Zou dat je kunnen helpen? Zodat je straks weer verder kan met je schoolwerk?” Hij knikt weer.

Ik geef hem de bal en hij loopt de klas uit. Tien minuten later komt hij terug. Hij gaat zitten, pakt zijn schrift en gaat aan het werk..
 

Even luisteren helpt beter dan straf

We willen vaak graag de dingen die ons niet aanstaan in het gedrag van anderen zo snel mogelijk stoppen of wegmoffelen. Door het gebruik van straffen en consequenties of door te doen alsof we het niet zien. Terwijl hetgeen écht nodig is, is dat het gevoel en de onderliggende emotie gehoord worden. Datgene wat je niet ziet, maar wat wel de oorzaak is van het ongewenste gedrag.

Dat geldt niet alleen voor mensen, maar ook voor honden. Vaak verwachten we van ze dat ze elke dag hetzelfde doen. Dat ze altijd luisteren naar wat we van ze vragen. We accepteren niet als het eens iets anders gaat. Maar mag die hond ook een slechte dag hebben, door een gebeurtenis tijdens een wandeling bijvoorbeeld? Of doordat hij een keer last heeft van zijn rug. Misschien was dat wel de reden dat hij niet luisterde of een keer humeurig reageerde.

Hoe kunnen we verwachten dat een ander, of het nu gaat om een mens of om een hond, naar ons luistert terwijl wij niet naar de ander luisteren? 

Luister naar je hond

Mijn tip is daarom om regelmatig aan je hond te vragen: “Hoe is het met jou?” Hij zal je natuurlijk geen antwoord geven door terug te blaffen. De bedoeling van deze oefening is dat je, terwijl je deze vraag stelt, met een open blik naar je hond kijkt en zo antwoord probeert te krijgen. Door er tijd voor te maken en je dit bewust af te vragen, zul je merken dat je erachter komt hoe het met je hond is.

Stel deze vraag op verschillende momenten van de dag, bijvoorbeeld als hij ligt te slapen op zijn kussen, maar ook tijdens de wandeling. 

Wedden dat hij net zo reageert als het jongetje met de voetbal? Als we echt luisteren hoe het met een ander is, krijgen we antwoord en stopt ‘ongewenst’ gedrag vaak vanzelf.