Als je kind een hond niet vertrouwt - wat ook jouw kind zou moeten doen

Hij stond stokstijf stil voor de hond

"Ik vertrouw haar niet", zegt mijn zoontje tegen me. Ik heb hem net afgezet bij het huis van een vriendje en hij liep voor me uit naar de deur. Hun hond Masha keek mijn zoontje indringend aan vanaf het moment dat hij uit de auto stapte, en ging liggen toen hij dichterbij kwam. Ik zie duidelijk aan de hond dat ze het niet fijn vindt als mijn zoontje zijn route naar de voordeur zou vervolgen. Haar lichaam is gespannen en ze kijkt met grote ogen naar de bewegingen van mijn kind dat voor me uit liep, maar nu stokstijf stil is blijven staan.
 

Gelukkig, hij vraagt om hulp!

Waar ik heel blij van werd in deze situatie is dat mijn zoontje mijn hulp vroeg. 

Eerder probeerde hij in zo'n situatie zijn eigen oplossing uit. Door bijvoorbeeld in eerste instantie verder te lopen alsof er geen hond was om dan het laatste stuk snel naar de deur te rennen. Daardoor kan een hond juist geprikkeld worden om naar het kind toe te schieten. Al helemaal als de hond, zoals in dit geval met Masha, kinderen een beetje eng vindt. Dan wil ze in deze situatie graag dat het kind afstand houdt.
 

Hulp vragen is veiliger

Mijn zoontje zag alleen een gespannen hond en zijn gevoel zei: niet vertrouwen. Ik kon verder kijken: door mijn ervaring en door wat ik van Masha wist. En nu mijn zoontje om hulp vroeg konden we samen langs de hond zonder dat mijn zoon een vervelende ervaring opdeed met de hond.  Voor de veiligheid van kinderen is het heel belangrijk dat kinderen leren om altijd hulp te vragen aan volwassenen als ze een probleem hebben met een hond. Of dat nu de eigen hond is of een hond van iemand anders. Daarvoor moet het kind wel leren dat hij erop kan vertrouwen dat hij die hulp krijgt. Als je er als volwassene een gewoonte van maakt om altijd te reageren op zo’n vraag om hulp, los van of je zelf een probleem ziet of niet, dan leer je je kind dat het op jouw hulp kan vertrouwen. En dat is wat je wilt voor een veilige omgang tussen hond en kind.

We komen veilig voorbij Masha

Deze hond ken ik en ik weet dat ze heel nieuwsgierig is. Ik vraag mijn zoontje om naar mij toe te lopen, waardoor er meer ruimte komt tussen hem en Masha. Ik bedenk hoe ik nog meer ruimte kan creëren tussen ons en de hond. In een grote boog om haar heen lopen is hier namelijk niet mogelijk. In mijn zak voel ik een dennenappeltje en ik gooi dat verderop in de struikjes. Mascha's interesse is gewekt door het geluid. Haar strakke blik wordt onderbroken en ze gaat op onderzoek uit. Ze loopt opzij tussen de struikjes te scharrelen en de afstand tussen ons wordt nog groter. Ik zie dat Masha’s spieren zich weer ontspannen en haar staart slingert losjes achter haar aan. De spanning die ze een moment ervoor duidelijk uitstraalde, is weg. En mijn zoontje en ik vervolgen onze weg, nu samen, naar de deur.