Niet iets doen
Ik zie dat het spannend wordt
De voetjes van Jokertje, onze pony, roffelen ritmisch op het asfalt. In de verte van het landweggetje zie ik iemand bezig met een zitmaaier. Hij is voor Jokertje niet goed zichtbaar dus ik kan erop wachten dat Jokertje schrikt als we er langs rijden en de man ineens te voorschijn komt met zijn maaier. Ik betrap mezelf erop dat ik de leidsels al iets steviger en korter vast wil pakken om snel in te kunnen grijpen. Eerder deed ik dat standaard. Maar dan schoot Jokertje juist weg voor dingen die mij spannend leken voor hem. Voor me zie ik hem nu wakker om zich heen kijken, zijn oren attent maar niet gealarmeerd op zijn koppie. Me bewust van mijn eigen spanning kies ik ervoor om niet iets te veranderen in mijn eigen gedrag.
Actief ingrijpen
Misschien ken je het wel. Je hoort de deurbel en nog voor je bij de deur bent staat je hond al blaffend klaar om de gang in te vliegen. Je laat je visite binnen en terwijl je hond tussen jullie door dartelt zeg je dat ze de hond vooral moeten negeren, omdat hij nog opspringt. Intussen zeg je tegen de hond dat hij “Nee, Laag, Laag, NIET Springen, Laag!” moet blijven of iets in die trant. Je visite zegt dat ze wel gewend zijn aan honden en dat het niet erg is als hij springt. Moedeloos van het gespring stuur je je hond naar zijn plaats. Waar hij of niet naartoe gaat of na 2 seconden alweer vanaf is om vervolgens rond je bezoek te draaien. Je doet een dappere poging om ervoor te zorgen dat je hond je visite met rust laat, door extra streng te klinken.
Niet iets doen is wat anders dan negeren!
Vaak hoor ik het advies voorbijkomen om bepaald gedrag te negeren. Negeren van een springende hond is heel moeilijk. Hij komt in je persoonlijke ruimte en zijn nagels kunnen pijn doen of misschien wil je bezoek niet vies worden. Voor je bezoek is dit daarom heel lastig om uit voeren. Bovendien komt je bezoek doorgaans voor jou en niet voor je hond. Je hond had het intussen moeilijk. Niet met het bezoek zelf, maar omdat jij je ineens anders bent gaan gedragen toen de deurbel ging.
Niet iets doen
In dit soort situaties kun je ook doen wat ik deed met Jokertje: actief niet iets te doen als je bezoek verwacht waarvan je weet dat ze vertrouwd zijn met honden. De deurbel gaat en je wacht even voordat je rustig opstaat. Je loopt – alweer heel bewust rustig - naar de deur. Als de mogelijkheid er is, vraag je je hond om in de kamer te wachten. Neem hiervoor de tijd om dit kalm te kunnen doen. Je ontvangt je bezoek in de gang en vraagt ze om binnen te komen. Je nodigt ze uit om te gaan zitten en biedt ze iets te drinken aan. Intussen doe je niet iets met of aan het gedrag van je hond. Je visite komt namelijk voor jou en niet voor je hond. Intussen laat je aan je hond zien dat jij je niet ineens heel anders gaat gedragen op het moment dat er visite komt.
Doordat je zelf rustig blijft laat je aan je hond zien dat jij je gewone voorspelbare zelf blijft. Ook op het moment dat er bezoek komt. Hierdoor zal je hond meer vertrouwen krijgen in jou en in het bezoek, waardoor hij na verloop van tijd rustiger kan blijven bij het ontvangen van bezoek.
Veilig komen we samen verder
Met Jokertje passeer ik de man met de grasmaaier. Ik adem rustig in en uit en tel langzaam tot tien terwijl mijn handen de leidsels losjes maar waakzaam vast blijven houden. Niet iets doen zeg ik tegen mezelf, niets veranderen. Zijn oren richt hij strak op de grasmaaier en zijn voetjes roffelen in hetzelfde ritme verder op het asfalt. Samen kunnen we de wereld aan. Ook de mannen met zitmaaiers.
